W pełni się zgadzam. Oglądając "w starym kinie" jak już spodziewamy się czegoś drętwego, nieprzystającego do naszych czasów pod względem pomysłu na fabułę, takiego przegadanego teatru. Generalnie faceci w starych kapeluszach wypiją po szklance whisky rzucając przy tym czerstwymi dialogami, a panie w zwiewnych sukniach będą przerzucać oczami i jeśli zajdzie potrzeba mdleć.

W zasadzie tutaj też to jest (to znaczy ten starodawny sposób narracji), ale prócz tego jest też naprawdę wiele elementów które szczerze mnie zadziwiły. Być może moja wina że się dziwię, bo akurat rzadko sięgam po takie roczniki, a może akurat ta produkcja jest tak udana?
Jak napisałeś jest tu więcej niż parę osobnych wątków które przeplatają się wzajemnie tworząc nienużącą i fabularnie bardzo zgraną całość. Prócz tego żywa akcja (jak na dramat sportowy) i dobre staroszkolne aktorstwo zupełnie nie przywodzące na myśl teatru.

Trzeba brać pod uwagę że to film przedwojenny, ma niemal 80 lat (!) ale oglądało mi się go wybitnie dobrze, płynnie i bardzo przyjemnie. Też daję 8 i polecam się zapoznać - telewizja TCM puszcza go co jakiś czas.
Po stałym kontakcie niemal wyłącznie z kinem współczesnym naprawdę odświeżający seans i jak na stary film wydaje się że zachował świetną formę. Jak prawdziwy mistrz świata wagi ciężkiej! ;-)

Przeczytałem Twój komentarz i tak się zastanawiam czy film na tyle Cię zainteresował, aby zagłębić się bardziej w stare, dobre kino lat 30-tych i 40-tych ? Pozdrawiam po latach !